Η σιωπή της ακρογιαλιάς και το υγρό χάδι της άμμου,σε μια χειμωνιάτικη μέρα,με θλίψη και κρύο..
Όταν βρέχει,οι σταγόνες του ουρανού εξαγνίζουν τη θάλασσα,συγχωρούνται οι πολλές αμαρτίες της,η αιώνια οργή που γεννά ναυάγια και πόνο,η ζήλια των πλασμάτων της που απο πάντα ονειρεύονται τον όμορφο ουρανό κοιτώντας τα πουλιά και τα σύννεφα να ταξιδεύουνε γοργά και κάθε νύχτα πάνω απ το κεφάλι τους,τ'άστρα να λαμπυρίζουν σαν αμέτρητα μαργαριτάρια..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου