Στα φτωχά χωριά του Εκουαδόρ,με φθηνό καπνό τις νύχτες,τραγουδούσε ο Εστεμπάν για του κόσμου τ'άδικο..
Χρόνια μέσα στα καράβια,Κίνα,Αφρική και Αγγλία,έμαθε όλα τα λιμάνια και τις όμορφες στα στέκια.
Μαύροι ιθαγενείς με παράξενα φτερά,ζάλη,μέθη και χιλιάδες αμαρτίες στα στενά της Καζαμπλάνκα.
Μια πληγή απο καρχαρία που ποτέ δε λέει να κλείσει,πλάνα μάτια στο Μπραζίλ και μια πληρωμένη αγάπη.
Στα νησιά Φερόες,πειρατές και καταιγίδα,πάντα με την προσευχή κι αφρικάνικο σουγιά στο στόμα.
Τραγουδά ο Εστεμπάν κάθε νύχτα στο λιμάνι,με παράπονο βαθύ και βραχνή φωνή,μάτσο φεύγουν τα καράβια για τις θάλασσες του κόσμου,αύριο Κούβα και γιορτές,ξάφνου φλόγες και κηδείες..