πολεμιστης.


Τη νύχτα,οταν τ αστέρια χαραζουν τις αέναες τροχιές τους κι οι ποιητές κρυφακούν στον ανεμο τις κρυφές ανεμωδίες του κοσμου...
Τη νύχτα,οταν οι σκιες παραμονεύουν στα σοκάκια,με ανομολόγητες προθέσεις,σαν φευγαλέοι αντικατοπτρισμοί πανάρχαιων μυστηρίων....
Τη νύχτα,οταν οι μαγοι σκύβουν πανω απ τις κρυστάλλινες σφαίρες τους και ατενίζουν το μέλλον γράφοντας απερίγραπτες σημειώσεις σε σκονισμένα ημερολόγια...
Τη νύχτα,όταν ο Φύλακας στο κατώφλι της Πραγματικότητας κοιμάται και τα φαντάσματα τραγουδάνε φάλτσα σε παμπάλαια κωδωνοστάσια....
Τη νύχτα,όταν η μοναξιά σαν πρόστυχη ερωμένη με κυκλώνει,απελπισμένα προσπαθώ να παραβιάσω τις σφραγισμένες πύλες του Ονειροκόσμου....
Δέ ξέρω πώς....μα θα το βρώ....τη νύχτα....και κάθε νύχτα....κι είναι τόσες πολλές οι νύχτες....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου