Ακατονόμαστες νύχτες και νυσταγμένες ηδονές....
μάτια τιτάνια στην άκρη του φεγγαριού ανοιγοκλείνουνε αργά...
ο εξόριστος άγγελος που αυτοκτόνησε κι ένας σκύλος που θάφτηκε την αυγή...
Κατάρα!....κατάρα στα σύννεφα και στην πρόστυχη γή!
Συρανό Ντε Μπερζεράκ σου κλέψαν τη φωνή σου....Μάρκε Αυρήλιε τα λιοντάρια σωπάσαν...
τριάντα χρόνια αγωνίστηκα μονάχος ...στους πάγους και στην έρημο σύρθηκα και γδάρθηκα....σάπισα σαν το νεκρό πουλί στην ακροθαλασσιά....
Οι ιεροί τόποι των ονείρων και οι ανάσες των λύκων στις πύλες....
προδοσία!....προδοσία!
η ελπιδα γλιστρά απ τα χέρια,ηττημένη με ένδοξο θάνατο....κραυγές της Σελήνης και κλάμα....σημαδούρα αιώνιας θλίψης η ψυχή μου απλωμένη στο κύμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου