Γνώρισα τη γυναίκα με τα ραγισμένα μάτια και τις παράξενες ρυτίδες..
Μιλούσε για όνειρα απατηλά και για άντρες κλέφτες με ανοιχτά πουκάμισα που άδικα τη ληστέψαν..
Τις νύχτες ατένιζε εκστασιασμένη τον έναστρο ουρανό και το χλωμό της βλέμμα άστραφτε κάτω απ το φώς της πανσελήνου..
Κι όταν οι άλλοι έκαναν ευχές αυτή ψιθύριζε τραγούδια λυπημένα,για αστέρια αυτόχειρες που ξεψυχούν μες τα σκοτάδια...