Καλοκαίρια ανέμελα και νύχτες ιδρωμένες..
Σηκώναμε τα χέρια μας πάνω απ τη θλίψη αυτού του κόσμου και διασχίζαμε το Άπειρο με χάρτινες σαίτες..
Αστροκυνηγοί μέσα σε σκοτεινά σοκάκια,πολιορκούσαμε τους παιδικούς μας φόβους καβάλα σε μικρά ποδήλατα,με μπίλιες μαγικές κι αόρατα σπαθιά..
Μας φώναζε μια μακρινή φωνή μα εμείς χωμένοι μες το δάσος τραγούδια λέγαμε για ήρωες και ξέφρενες μονομαχίες..