Άδεια ζωή..θλίψη αμετανόητη..

Άνεμοι οργισμένοι από τα βάθη εποχών αλλοτινών δέρνουν αλύπητα το πληγωμένο μου δέρμα..
Κραυγές σπαραχτικές φτάνουν απο μακριά,ήχοι από τρομαχτικά τύμπανα και υστερικές ορχήστρες με βιολιά που παίζουν μόνα τους τις πιο παράφωνες μελωδίες..
Ανεντόπιστοι γαλαξίες λαμπυρίζουν φευγαλέα στην άκρη του ορίζοντα..

Πονάει η ψυχή του ονειροπόλου..μελαγχολεί μες τη σιωπή της νύχτας..