Δεν είμαστε μικρά ανθρωπάκια,είμαστε πηγές φωτός κι αμέτρητων ονείρων..
Άγριοι άνεμοι δέρνουν τα κορμιά μας,θλίψη μέσα στην καταιγίδα,συγκινημένοι γράφουμε ιστορίες για χώρες μαγικές που ονειρευόμαστε τις νύχτες..
Άδοξοι ποιητές του Άδικου Κόσμου,ονειροπόλοι τραγικοί με εύθραστες ζωές,σκορπάμε ολόγυρα τα φωτεινά κομμάτια της ψυχής μας ποθώντας λίγη αγάπη στην καρδιά και δυο στιγμές ανέμελες που να θυμίζουν νιάτα..