Το φύσημα του ανέμου στις χαραμάδες,νύχτα,με πικρό αλκοόλ και θλίψη αρχαία...
Ένα τραίνο φάντασμα συνθέτει παράξενες μελωδίες πάνω στις ράγες,φεύγει όλο και πιο μακριά,βαθιά στον νυχτερινό ορίζοντα,σε ένα ταξίδι δίχως τελειωμό...
Ζητιάνοι τραγουδούν μεθυσμένοι στους δρόμους,εξαρτημένες ανεξαρτησίες,λάμπες μοναχικές αυτοκτονούν μαρτυρικά μες τη σιωπή,τα φώτα σβήνουν,τα μάτια κουρασμένα σαν πάντα κλείνουν και γεμίζουν με όνειρα...

Καληνύχτα...