Τα αστέρια μας τραγουδούσαν τις νύχτες,μόνοι στην ερημιά,κάτω απ το αχνό φως του φεγγαριού,παίζαμε τα μπλούζ με σκουριασμένες φυσαρμόνικες κι ο κρύος άνεμος πάγωνε αμετανόητα το δέρμα.
Κανείς δεν ήξερε που πηγαίναμε,ίσια μπροστά στον ορίζοντα κι όπου μας έβγαζε,λίγο ουίσκι και 2 σφαίρες στην ανάγκη,φαντάσματα και ουρλιαχτά απο τσακάλια πεινασμένα κι ένα περίστροφο που δίψαγε για αίμα..