Είμαι ένα πίνακας μελαγχολίας,κήπος με άνθη μαραμένα...
Οι δόλιες στιγμές μου,φύλλα νεκρά στις όχθες του Σηκουάνα που τα πατούν αδιάφορα αγκαλιασμένοι εραστές...
Τα νιάτα μου βοριάδες και κυκλώνες,χαμένοι σε χώρες μακρινές,ανάμεσα σε μάχες,θάνατο και γκιλοτίνες που αστράφτουν γυαλισμένες...
Ζωή περαστική,σε χάρτη σαν κουκίδα ξεχασμένη,αντί για ελπίδα και χαρά,το τέλος της προσμένει...