Μακριά...μακριά απ τα μάτια μου,τόσο μακριά απο οπουδήποτε,το φωτοστέφανο της Σελήνης και κάτι σύννεφα ερωτευμένοι αλήτες..
Ποιό το τέλος μας;
Ποιά ζωή;
Πρόσωπα θολά που στριγγλίζουν μέσα σε σκονισμένα κάδρα,αναμνήσεις χαμένες για πάντα..
Πόσο καιρό θα σαι μαζί μου;
Πόσο;
Μονάχοι ταξιδεύουμε,μονάχοι...σε τρένα δίχως γυρισμό..μακριά..μακριά,το φωτοστέφανο της Σελήνης και κάτι σύννεφα ερωτευμένοι αλήτες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου