΄΄Γή των αναστεναγμών΄΄ ψιθύρισε...
΄΄Όταν όλος ο Κόσμος σε προδίδει ένα γενναίο σπαθί θα σε φυλά,ένα περήφανο τραγούδι θα υμνεί την ιστορία σου.΄΄
Σήκωσε το κεφάλι ψηλά,ένα βαθύ μαύρο και μια σελήνη αδιάφορη.
Το αίμα του καυτό πότιζε το διψασμένο χώμα κι η πανοπλία του άστραφτε παράξενα στο φεγγαρόφωτο.
Ανατρίχιασε...
Φίλησε το χαρακωμένο σπαθί του..κι όρμησε...
Γή των αναστεναγμών..μάνα ηρώων..ως πότε θα χορταίνεις αίμα;