Είχε μια θλίψη ζωγραφισμένη στα μάτια και κάτι περίεργες ρυτίδες,συντρίμια του καιρού πάνω στο χλωμό πρόσωπο του.
Έκρυβε μικρά λουλούδια στις τσέπες και μες τα ρούχα του φώλιαζε μια παγωμένη σκιά . Μόνος τις νύχτες ψηλάφιζε τα κρυμμένα μονοπάτια των άστρων ατενίζοντας το άπειρο με βλέμμα εκστατικό και μαγεμένο..
Όταν φυσούσε δυνατά..ήθελε να πετάξει..
Υπόγειες στοές περιδιαβαίνω ασυντρόφευτη
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι διαυγάζω σκιές με μικρές προσευχές,
πορείες φλογερές διαττόντων ερώτων, δυο λέξεις μόνο.
Κάθιδρο το φεγγάρι αχνίζει το φόβο μου
κι η σάρκα βορά σε πάθος αλύτρωτο προοιωνίζεται
πορεία ατελεύτητη στην άβυσσο της πρότερης γνώσης.
Ατενίζω τη θλίψη μου εκστατική…
Στο άπειρο των ματιών σου εξαϋλώνεται, δυο λέξεις μόνο.