Γεμίζαμε τις καρδιές μας με αστέρια,ξεχασμένοι στις όχθες του Δούναβη,κάτω απο ραγισμένους ουρανούς και βεγγαλικά πολύχρωμα,είχαν γιορτή οι επαναστάτες και μοίραζαν κρασί,κόκκινο σαν το αίμα που έβαφε τους δρόμους..
Καμιόνια με αναστημένους στρατιώτες έφταναν απο τα γύρω χωριά,χορεύαν μεθυσμένοι γύρω απ τη φωτιά κι ακόνιζαν μαύρα μαχαίρια,κανείς θεός δε τους πρόσεξε ποτέ,μονάχα μια Μοίρα γριά τους έψαχνε για χρόνια..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου