Ταξίδι μες την απέραντη μοναξιά του Χρόνου,τότε όπως και τώρα..
Νύχτες που πήραν φωτιά,αναμνήσεις ραγισμένες σε μεθυσμένα μπαλκόνια..
Θεατρίνες χλωμές παραπατούν στη σκηνή,ζαλισμένες απ την πείνα κι απο πικρά ναρκωτικά.
Ανόητοι ποιητές τις ερωτεύονται παράφορα,γλύφουν ξυράφια κι αυτομαστιγώνονται μπροστά σε καθρέφτες ηδονοβλεψίες.
Μια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα αγναντεύει τη θάλασσα,η Ευρώπη φλέγεται σε κάθε γωνιά,στην Ιρλανδία κανείς δεν έμαθε για τον πόλεμο,χορεύουν όλοι ανέμελα συντροφιά με τα ξωτικά..
Μαύρη Αθήνα,αγάλματα νεκρά.
Κάτω απ την Ακρόπολη οι απόγονοι των αρχαίων θεών προετοιμάζουν τη Μεγάλη Απόβαση,αστρόπλοια πλησιάζουν απο μακριά,Ανδρομέδιοι Έλληνες με πανίσχυρα λέιζερ περιπολούν αόρατοι γύρω απ τη Σελήνη..
Tαξιδιώτες απo την άλλη άκρη του Σύμπαντος στέκονται πάνω στα ερείπια της Νέας Υόρκης,η Βασιλεία των Ουρανών δεν ήρθε ποτέ,κανείς άνθρωπος δεν επέζησε,ο Κόσμος ήταν στημένος,το ξέραν οι τρελοί και ουρλιάζαν τις νύχτες,κάπου μακριά,έξω απ τον Κόσμο,μια Νέα Γή γεννιέται,φωτεινή,με θάλασσες πολύχρωμες και δίδυμα φεγγάρια στο στερέωμα..