Καλοκαιρινά οράματα,έκσταση μεθυσμένων ποιητών,πανσέληνος γεμάτη αναμνήσεις..
Εραστές που αγαπιούνται παράφορα μα κρύβουν χίλια μυστικά μες τις καρδιές,οι αγωνίες των καλλιτεχνών και η θλίψη ενός θνητού αγγέλου που κοιτά την πόλη απο ψηλά,ποτέ δε κερδίσαμε τον Παράδεισο,μόνο ελπίδες και όνειρα που φαντάζουν τόσο μάταια,τόσο μακρινά..
Λέγαμε πως θα δραπετεύσουμε μια νύχτα με ομίχλη,θα φύγουμε μακριά,πολύ μακριά,πέρα απ τις άγριες θάλασσες,πέρα απ την άκρη του γνωστού μας Κόσμου που πρόδωσε την κάθε μας ελπίδα..
Και πως θα γράφαμε βιβλία συναρπαστικά,με περιπέτειες τρελές στην Άγρια Δύση κι έρωτες μεθυσμένους στα στενά του Παρισιού,για ένα φεγγάρι που μας μάγεψε,μεσάνυχτα,σε μια ζεστή αγκαλιά,χαμένοι κάπου στο Δουβλίνο..