Κρύβαμε τη θλίψη μας μέσα σε στιχάκια της στιγμής,σε πολαρόιντ φωτογραφίες και βόλτες με ποδήλατα στην εξοχή,δεν είμασταν φτιαγμένοι για να ζήσουμε με φόβο,το νιώθαμε τις νύχτες και λέγαμε πως κάποτε είμασταν στον ουρανό,άγγελοι που έχασαν το δρόμο τους και ξέμειναν εδώ..
Παιδιά φτωχά με πλούσια μάτια,καρδιές στο πουθενά αφημένες,χορταίναμε τη θλίψη μας με όνειρα λειψά και ζωγραφιές πάνω σε τρύπια ρούχα μισοτελειωμένες..