Συνομιλούσε με σκιές και έκπτωτους αγγέλους,σε μπαλκόνια σκοτεινά,γεμάτα παραισθήσεις,κοιτώντας τις παράξενες φωτιές που ανάβανε μακριά μέσα στη νύχτα..
Χαμένος μέσα σε παμπάλαιους χάρτες και μυστήρια βιβλία,ακίνητος μες την ομίχλη και φάντασμα μαζί με τα φαντάσματα σε άγριες ερημιές,ονειρευότανε τοπία μαγικά κι ατέλειωτα ταξίδια,ποθώντας αδιάκοπα παράτολμες συμπαντικές σταυροφορίες..
Κι έφυγε μακριά στην ξενιτιά,με πλοία και με τρένα,γυρνώντας χώρες που δε χώραγαν ποτέ τον αναστεναγμό του,χαμένος μες σε όνειρα τρελά,περήφανος και χιλιοπονεμένος,αργοναύτης με μαύρα γυαλιά που έφευγε σε αστρικά καλέσματα,έτσι όπως του 'χε γράψει μια καλόκαρδη ποιήτρια μα κι αυτή του την έκλεψε η μοίρα και ο χρόνος,δε πρόλαβαν οι λέξεις να γιατρέψουν τις πληγές,δεν άντεξε άλλο η καρδιά του κόσμου την ασχήμια..