Το μυστήριο βλέμμα της,τ'αχτένιστα μακριά μαλλιά,όλα αγκαλιά με το ανέμελο ημίφως ενός ηλιοβασιλέματος που αργοπεθαίνει..
Τα μάτια της,φλογερά και αεικίνητα,στέλνουν σινιάλα στον ορίζοντα,σαν φάροι που με πάθος καρτερούν τον ερχομό της νύχτας..
Νεράιδα μου,χλωμή κι αγέρωχη,σαν άνεμος,απο παντού σε αγκαλιάζω..