Έτρεξα μακριά...πέρα απ τα σπίτια και τις γκρίζες πόλεις...
Χάθηκα στην ερημιά..ήμουν μόνος,ολομόναχος...και την είδα...
Την Ζωή,την πραγματική,σπάνια ζωή...κρυμμένη,πάνω σε ένα στάχυ,χόρευε αγκαλιά με μια τρεμάμενη ηλιαχτίδα.
Την είδα για λίγο...κι έπειτα χάθηκε ξανά...
Έμεινα έκθαμβος,μικρός και πονεμένος να ρωτάω τη Μούσα με καημό:
΄΄Γιατί;γιατί μου το δείχνεις αυτό;γιατί σε μένα αυτός ο πυρετός;...΄΄
Κι η Μούσα ποτέ δεν απαντά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου