Αγάπη μου...σου γράφω αυτούς τους ταπεινούς στίχους,μονάχος μές την ερημιά της νύχτας,παγωμένος,με την καρδιά να αιμοραγεί..
Τα πληγωμένα χείλη μου διψούν για το φιλί σου,το κορμί μου τρεμάμενο ποθεί την φλογερή αγκαλιά σου..
Μή με ξεχάσεις...αν θα με ξεχάσεις...όχι...όχι...δέ θα με ξεχάσεις...
Αγάπη μου...θα μείνω μέχρι το πρωί και θα σου γράφω..στην πρώτη ηλιαχτίδα θα σε ονειρευτώ...

2 σχόλια:

  1. Λαχτάρησα το ξεθωριασμένο βλέμμα σου
    και πόθησα την προστυχιά της σιωπής σου.
    Δεν ήρθες χρόνια ολόκληρα. Ήρθες πάλι.
    Με μόνα τα χέρια, με μόνα τα λόγια και πάλι.
    Σακάτισσα μοίρα μονάχη πορεύτηκα και
    στα κουρέλια ανηλεών ερώτων ξαπόστασα.
    Της αγάπης σου μαύρο το αίμα στις φλέβες μου,
    μα ποτέ μου δεν χόρτασα τα άσπλαχνα φιλιά σου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή