Ζώ μέσα σε μαύρο χρώμα,σε κύκλο εποχών αέναο μα προκαθορισμένο,απο μοίρα παρανοική,υποταγμένη στον Πόνο,τον ατόφιο,αγιάτρευτο πόνο..
Μή με λυπάσαι..στον αέρα υπάρχω,μικρούλα στιγμή που ερωτεύεται την εύθραστη ομορφιά της..
Γενναίος κινδυνευτής,μα και φοβισμένος..ξέκοψα ολότελα απ'το φώς,στοιχειώθηκα..
Στο σκοτάδι ζώ..αναπνέοντας νύχτα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου