Ο αέρας φυσούσε δυνατά και τα παράθυρα έτριζαν,παγωνιά..
Ακουμπισμένη στον ώμο μου κοιτούσες επίμονα τη φωτιά με μάτια δακρυσμένα..
΄΄Θα φύγουμε΄΄ έλεγες..
΄΄Θα δείς..΄΄
Μικρή η κάμαρη και τα κάρβουνα λιγοστά..
Ξεχασμένοι απ το θεό,πλέκαμε όμορφες αγκαλιές με κορμιά πληγωμένα κι εσύ ψέλλιζες με γλυκιά φωνή,σαν τρεμάμενο νυχτοπούλι..
΄΄Θα φύγουμε έρωτά μου..θα φύγουμε...θα δείς...΄΄